Hoe biologische zakjes tegenwoordig worden gemaakt?

Hier is de procesverdeling

Granulaat van biologisch afbreekbaar materiaal wordt in een extruder geladen, gesmolten tot een viskeuze massa, door een filter geleid en gevormd tot een koker door het smeltmateriaal door een opening te persen.

De koker wordt opgeblazen met lucht, waarmee de dikte en grootte van de folie worden aangepast. In deze fase worden ook zijvouwen aangebracht voor toekomstige "T-shirt"-tassen.

De folie wordt opgerold.

De volgende stap is behandeling met een coronale lading om de hechting van verf te verbeteren, waarmee later afbeeldingen worden aangebracht.

Op flexografische machines wordt met flexografische druktechnieken een ontwerp (logo, tekst of fotoafbeelding) op het materiaal aangebracht. Speciale flexografische platen worden gebruikt om de verf over te brengen op het materiaal. Deze methode maakt het mogelijk tot zes kleuren aan te brengen en mooie, meerkleurige afbeeldingen te maken met veel nuances.

Tasverwerkingsmachines sealen de blanco's door de naden bij de handgrepen en de bodem te lassen. Daarna worden de handgrepen van "T-shirt"- en "bananen"-tassen uitgesneden.

Extruder voor Biologisch Afbreekbare Folieproductie

Wat is het sleutelonderdeel van de nieuwe technologieën voor bioplasticproductie? Geen geheimen hier – de productietechnologie is niet fundamenteel veranderd. Het belangrijkste in de productie van biologisch afbreekbare polymeren is het verkrijgen van materiaal uit plantaardige grondstoffen met de gewenste eigenschappen en kenmerken.

Welke Grondstoffen Worden Gebruikt voor Eco-Tassen van Maïszetmeel

In de zoektocht naar milieuvriendelijke materialen hebben onderzoekers zich gericht op het bestuderen van biologisch afbreekbare polyesters. Het doel was bio-gebaseerde grondstoffen te vinden die konden worden omgezet in een monomeer en vervolgens gepolymeriseerd tot biologisch afbreekbaar plastic.

Maïs en het daaruit verkregen zetmeel bleken de meest veelbelovende grondstoffen te zijn, die de basis vormen van de moderne productie van eco-tassen. Zetmeel is ruim beschikbaar, omdat maïs relatief eenvoudig te kweken is. Bovendien heeft het bijna ideale eigenschappen: hoge hydrofiele eigenschappen (absorbeert water goed), bestand tegen organische oplosmiddelen, en het degradeert snel biologisch tot een substraat. Chemisch gemodificeerd zetmeel kan bovendien worden gebruikt om composieten en copolymeren te produceren.

Hoe Maïszetmeel Duurzame Verpakkingen Wordt

Via fermentatie van suikers in maïszetmeel wordt eerst een monomeer – melkzuur – verkregen met behulp van verschillende fermenterende micro-organismen zoals azijnzuurbacteriën, melkzuurbacteriën, gisten en hun combinaties. Het melkzuur wordt vervolgens gepolymeriseerd tot polylactide (PLA), een thermoplastisch alifatisch polyester. Granulaat van dit materiaal kan in een extruder worden geladen om er folie of bijvoorbeeld draden voor 3D-printing van te maken.

PLA-biologische zakken zijn niet zo sterk, doorzichtig of glanzend als polyethyleenzakken, maar vormen een waardig alternatief voor “eeuwig” plastic. Bovendien zijn PLA-eco-tassen met logo’s uitstekende reclame- en marketinginstrumenten.

Eigenschappen en Voordelen van PLA

• Biologisch afbreekbaar bij compostering.

• Bestand tegen ultraviolet licht.

• Moeilijk ontvlambaar, geeft geen prikkelende zwarte rook af bij verbranding.

• Het meest toegankelijke en goedkope bioplastic dat beschikbaar is.

• Toegestaan in Ukraine.

Een andere technologie maakt het mogelijk biotassen te produceren uit een zetmeel-pectine-mengsel met toevoeging van weekmakers (bijvoorbeeld glycerine).
Granulaat wordt gemaakt van de composietmix en folie wordt geproduceerd uit het granulaat via de extrusiemethode. De extrusie van "zetmeel"-kokers is vergelijkbaar met het proces voor synthetische polyethyleenkokers.

Voorbeeld van Oxo-Biologisch Afbreekbare Kunststof in een tussenstadium van ontbinding

Welke Andere Grondstoffen Kunnen Worden Gebruikt voor Biologisch Afbreekbare Zakjes?

Biologisch afbreekbare zakken kunnen worden gemaakt van verschillende plantaardige en dierlijke polysachariden. Deze materialen zijn onderhevig aan gecontroleerde biologische afbraak tot kooldioxide en water en worden in de natuur gereproduceerd. Het is belangrijk te onthouden dat fossiele brandstoffen, waaronder olie, beperkt beschikbaar zijn, en de dag nadert waarop deze uitgeput raken.

De eigenschappen van polysachariden hangen af van de samenstelling en ruimtelijke structuur van hun macromoleculen. Daarom zijn niet alle grondstoffen geschikt voor het maken van bio-zakken. Sommige technologieën zijn momenteel onpraktisch, terwijl andere te kostbaar zijn. In de toekomst zullen bio-zakken met logo’s wellicht worden gemaakt van soja, paddenstoelen of zeewier.

Soorten Natuurlijke Grondstoffen voor Biologisch Afbreekbare Kunststoffen

• Polyhydroxyalkanoaten (PHA’s)
  Natuurlijke biologisch afbreekbare polymeren afgeleid van poly-β-hydroxyboterzuur. Het meest veelbelovend is poly-3-hydroxyboterzuur, dat al wordt gebruikt om biologisch afbreekbare zakken met logo’s te maken. Het wordt gesynthetiseerd door bepaalde micro-organismen in de natuur, en de productie ervan is afvalvrij en milieuvriendelijk.

• Cellulose
  De belangrijkste polysacharide en een polymeer van glucose, voornamelijk gewonnen uit hout. Cellulose kan worden gebruikt om bioplastics, cellofaan en viscose te produceren.

• Chitine
  Een stikstofhoudende polysacharide, voornamelijk verkregen uit de schalen van schaaldieren. Het is duur en waardevol, waardoor het gebruik voor eco-tassen onpraktisch is.

• Chitosan
  Een derivaat van chitine, in de natuur alleen gevonden bij termietenkoninginnen en zygomycete-schimmels. Een veelbelovende toepassing is het produceren van wondverbanden.

• Eiwit
  Kan worden gebruikt om eiwitkunststoffen te produceren uit dierlijke en plantaardige bronnen, zoals soja.

• Natuurlijke Rubber
  Een natuurlijke polymeer die voorkomt in de melksappen van tropische planten en wordt gebruikt voor latexproducten.

Biologisch Afbreekbare T-Shirt-Zak met Logo

Er zijn steeds meer interessante ontwikkelingen in de productie van biologisch afbreekbare materialen:

• In Israël wordt milieuvriendelijk polyethyleen geproduceerd uit Ulva lactuca-zeewier met behulp van Haloferax mediterranei-micro-organismen.

• Avani Eco Hub (Bali, Indonesië) maakt al jaren bio-zakken van cassaveknollen.

• In Chili zijn experimenten met kalksteen succesvol gebleken.

• In Japan is een technologie ontwikkeld die nootschalen en protisten gebruikt. Het reservekoolhydraat van deze organismen, paramylon, lijkt qua samenstelling en eigenschappen op zetmeel.